ادبی فرهنگی

به نام خالق انسان، اشرف مخلوقات یا اضل موجودات

گاهی زمان چنان پرظرفیت می شود و اتفاقات متعدد و مهم در آن رخ می دهد که فکر می کنی چند سال است در حال تجربه و تحلیل اتفاقات هستی. می توانی هم زمان به دو موضوع اساسی در زندگی انسانی فکر کنی. دو موضوع مهمِ شناخت خدا و انسان  را درک کنی.

شاید این ظرفیت زمان از ظرفیت بالای انسان در آفرینش است که با برخورداری از روح الهی، خلیفه اللهی، مسجود فرشتگان بودن، پذیرش مسئولیت امانتداری می تواند به نامحدود برسد و گاهی هم از حیوانات پست­تر شود (بل هم اضل). (لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم(تین،95/4)  و هم از جهتی ضعیف آفریده شده است. خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعيفاً.

در این ماههای اخیر این ابعاد روحی متفاوت انسانی در دنیا به تصویر کشیده شد. شاهد ظهور عالی ترین چهره انسانی، چون سپهبد قاسم سلیمانی بودیم و هم شاهد پست ترین چهره حیوانی چون داعش و قاتلین سپهبد.

در بعد مادی هم قبل از کرونا چهره دانشمند و توانا به تمام معنابرای انسان حاضر متصور بود. در علم پزشکی و فناوری به جایی رسیده که شبه معجزاتی چون پیوند اعضا، خلق قلب، پوست و رگ مصنوعی و حتی آفرینش موجودی زنده از سلولی را انجام می دهد و با آمدن ویروسی کوچک، ضعیف بودن او را به تصویر کشیده شد و تمام معادلات و قدرت او در علوم پژشکی، اقتصاد و سیاست به هم ریخت و عاجز شد. این ویروس آمد تا به انسان یادآوری کندکه از مسیر طبیعی خارج شده و غرورش باید شکسته شود. او باید از غفلت به درآید و یادش بیاید که قدرت مطلق از آن خداوند است.