ادبی فرهنگی

حضرت زهرا (س) نه تنها الگوی زنان که الگوی همه انسانها محسوب می شود؛ چنان که امام زمان (ع) وی را الگوی خود معرفی می کند و می فرماید: «وَ فِي ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) لِي أُسْوَةٌ حَسَنَة». یکی از فضائل اخلاقی آن حضرت حیاست که تمام ابعاد زندگی ایشان، از جمله گفتار او را در بر می گیرد. «گفتار» از نعمتهای بزرگ الهی است که نقشی تعیین کننده در ساختار شخصیتی انسان دارد. هدف این نوشتار دقت و بررسی سبک زندگی حضرت زهرا(س) با رویکرد توصیف و تحلیل «حیای در گفتار » و به منظور دست یابی و ارائه الگوی کاملی از سبک زندگی آن حضرت در ارتباطات کلامی است. حیا به معنای خودداری از انجام قبیح، به لحاظ شرعی، عقلی و عرفی می باشد. گفتار مشتمل بر محتوا و نحوه بیان می باشد و حیای در گفتار شامل دو جنبه یعنی حیای در گفتار به لحاظ محتوا و حیای در گفتار به لحاظ نحوه بیان خواهد بود. حضرت زهرا (س) به لحاظ محتوا، با حمد و شکر، ذکر و دعا، خواندن نماز و قرآن، سخن گفتن برای دفاع از حق، الگوی کاملی از حیای گفتار در ارتباط با خدای متعال بودند. همچنین در ارتباط با مردم، با رعایت اصل حرمت مؤمن و دوری از گناهانی مانند غیبت، تهمت و ناسزاگویی و گاهی حتی با سکوت خود، بهترین الگو برای سبک زندگی مؤمنانه را به پیروانشان تعلیم دادند. همچنین آن حضرت حیای در نحوه بیان را با رعایت ادب در گفتار در سخن گفتن با پدر، همسر، فرزندان و اطرافیان و دقت در نحوه گفتگو با نامحرمان، به تحقیق، نمود یکی از مهمترین فضائل اخلاقی، یعنی حیای در گفتار را فراروی انسانیت قرار دادند.